Referendum u Zavidovicima

Na istoj sjednici Alija Izetbegović, pivdsjv'đnik 1 valsjednistva RbiH je istakao: „Izlaganje Karati),
njegov način i poruke objašnjavaju zasto tu i nećemo da ostanemo u Jugoslaviji. 'I'akvu Jugoslaviju u očima drugih naroda,
načinom kako to Karadžić govori» omrzli su Hrvati, Slovenci» Makedonci, Muslimani... Kakav je povod imao za takav nastup.
Mi smo samo afirmirali postojeći Ustav po kome je Bil i suverena. Hoće da kaže javnosti da smo dali proglas o secesiji.
Srpskom narodu se podvaljuje da je secesija u ovom dokumentu. Mi nemamo pravo na ovu suverenost, dakle, kakva jc bila u komunističkom Ustavu.
Na drugoj strani, Srbija ima pravo da mijenja Ustav... BiI I ne može ni da podsjeti da u nekim postojećim dokumentima stoji da jc ona suverena.
Nemamo namjeru da Živimo u Jugoslaviji o kakvoj večeras govori Karadžić. U dokumentu koji smo ponudili (radi se o Memorandumu-prim.) u tački 2.
stoji da ćemo se zalagati za opstanak u Jugoslaviji. Želimo da u jugoslavenskoj zajednici ostanu Hrvatska i Srbija.

Nakon referenduma o nezavisnosti koji je održan 29.februara i 1.marta, 92.god.,na kome je 64% biraća izašlo na referendum i preko 99% glasalo za nezavisnost BiH,
Evropska zajednica je 6.aprila, *92.god. priznala RBiH kao nezavisnu državu. Sutradan, 7.aprila, '92. su to učinile i Sjedinjene Američke Države.

Mišljenje Badinterove komisije, koje je verificirano od strane Evropske zajednice, SFRJ je prestala da postoji disolucijom (raspadom), a ne secesijom (otcepljenjem)
pojedinih država. To znači da je SRJ ( sastavljena od Srbije i Crne Gore) sa jednakim pravima i obavezama kao i 4 druge sljednice (BiH, Hrvatska, Makedonija i Slovenija). Dakle, sve države nastale na području bivše SFRJ imaju status države sukcesora.

SRJ (Srbija i Crna Gora) su 27. aprila, '92.god. usvojile Ustav i taj datum je utvrđen da je proces disolucije završen i da je država prethodnica SFRJ prestala da postoji.

Na osnovu izloženog proizlazi:

Da je defakto odbačen Okvir za generalno rješenje Konferencije o Jugoslaviji, od 18.10. 1991.god. koji se u suštini svodio:

1.Da sve republike budu suverene i nezavisne sa međunarodnim subjektivitetom, a da one potom odluče o obliku zajednice jugoslavenske države.
To su prihvatili predstavnici 5 od 6. republika. Da se tome nije suprostavio Milošević, bio je moguć razlaz bez krvi, smrti i rušenja,kao što su to uradile
zemlje Sovjetskog saveza, dvije godine ranije, stvarajući Zajednicu nezavisnih država. Ili kako su to kasnije uradile Češka i Slovačka.

2.Stavovi Karadžića i Izetbegovića na sjednici Skupštine RBiH su jasno pokazali suprotne poglede na položaj Bi H!